Een tapedrive... de meeste mensen hebben geen flauw idee wat dat voor iets is. Een taoedrive is een soort casetterecorder waar je computergegevens op kunt slaan als back-up. Tapes kunnen veel gegevens vasthouden (enkele honderden gigabytes) en gaan jaren (makkelijk 20 tot 30 jaar) mee. Een ander voordeel is dat tapedrives sneller zijn dan veel (onbetrouwbare) harde schijven, tenminste, als alle gegevens achter elkaar worden geschreven. Het zoeken naar gegevens op een tape gaat (net als bij een cassetteband) erg traag. Het enige nadeel is dat deze oplossing erg duur is, en het wordt daarom vooral veel gebruikt in bedrijven.
Reeds in 1951 kwam er een tapedrive voor computers op de "markt". (Je kunt nog niet echt van een markt spreken, want computers bestonden nauwelijks) In 1974 werd de tapedrive met robotarm geintroduceerd: deze kan helemaal zelf tapes pakken en terugleggen. Zulke systemen bestaan nog steeds maar zijn (uiteraard) erg duur.
Gelukkig heb ik een tapedrive weten te bemachtigen. (ik heb hem gekregen) Nadat ik hem eenmaal uit elkaar had ben ik erachter gekomen dat het apparaat, dat alweer 15 jaar oud is, nog steeds een vermogen waard is (enkele honderden euro's) maar ik heb geen idee of hij uberhaubt nog wel werkt. Ik ben in ieder geval blij dat ik er geen heb hoeven te kopen. Je kunt hem hiernaast op de fotos zien.
Eigenlijk is een tape net zoiets als een cassetteband, alleen is hij dan veel preciezer (en dus veel duurder) en de gegevens worden digitaal opgeslagen, op een cassetteband met geluid staat alles analoog. Een cassetteband kun je normaal gesproken ook vrij simpel in de speler stoppen, een tape lijkt meer op een videoband: je steekt hem erin en alles gaat verder vanzelf. Dit komt doordat er een motortje achterin zit. Ik heb het motortje weggehaald en het geheel met de hand aangedreven, en er een filmpje van gemaakt. Als het goed is kun je het hieronder bekijken. Eerst verschuift de tape (die heb ik hier weggelaten) naar voren, daarna naar beneden, waarbij de band op de koppen wordt gelegd. Tenslotte bewegen de koppen naar achteren om de band tegen de leeskop te drukken.
Op de band zitten heel veel magnetische deeltjes. De lees/schrijfkop waar de band tegenaan gedrukt wordt kan de richting waarin deze deeltjes staan lezen en veranderen. Zo kunnen bits (enen en nullen) of de band worden gezet.
Als je al eens in een cassetterecorder hebt gekeken weet je dat er 2 wieltjes in zitten die de band vooruit- en terugspoelen. Het ene wiel moet vooruitspoelen en de andere terug, anders draai je de band los uit de cassette. Je zou denken dat hiervoor 2 motoren nodig zijn, maar dat is niet zo. Er zit een speciaal systeem onder de wielen die het ene wiel laat draaien als de motor de ene kant op draait, en het andere wiel als de motor de andere kant op draait. Zie ook de video hieronder. Let ook op het palletje dat precies midden tussen de wieltjes zit.
Vaak wordt bij de verkoop van tapedrives en cassettes voor de capaciteit 2 getallen genoemd: gecomprimeerd en ongecomprimeerd. Ongecomprimeerd is de eigenlijke capaciteit van de band. Tapedrives comprimeren de data zodat er meer op een tape past. Hoe ver de data gecomprimeerd kan worden hangt echter af van het soort data, dus het 2e getal is altijd een schatting. Vaak wordt aangenomen dat er gecomprimeerd 2x zoveel data op een tape past dan ongecomprimeerd.
De reden dan gegevens op een tape wel worden gecomprimeerd en op een harde schijf niet is dat een tape in een keer wordt uitgelezen. (en vaak alleen wordt beschreven, alleen in noodgevallen weer uitgelezen) Daardoor is het makkelijker de gegevens te comprimeren, en heeft het meer nut.
Normaal gesproken kost het comprimeren van gegevens veel processorkracht. Dit kun je ook zien aan de drive: er zijn heel veel chips en verbindinkjes op het systeembord aanwezig.
Waarschijnlijk zal de tapedrive het nog wel een aantal jaar uithouden als backup-medium, maar de grenzen zijn in zicht. Zo wordt het opslaan van gegevens op flash-media steeds goedkoper, optische media kunnen steeds meer gegevens opslaan (bijna evenveel als een tape) en ook de HVD (met holografische opslag) is een waardig alternatief voor de tape...
